In de Homecoachclub Podcast deel ik de inzichten die ik heb gekregen via mijn klanten of mijzelf. Alles wat ik doe is ter inspiratie, motivatie én activatie van jou. Zodat ook jij jouw True Home / Office / Space gaat creeeren.

Abonneer je gratis op de Homecoachclub Podcast.

Ik wens je veel luisterplezier!

De afgelopen decennia wordt er heel veel gebouwd met grote glazen puien. Je ziet het zowel bij kantoren, publieke gebouwen als ook bij woningen. Ik vind het toch altijd curieus… Omdat er naar mijn mening veel te weinig rekening wordt gehouden met de overgang van openbaar / publiek naar het persoonlijke / privé domein.

Ik kan me nog herinneren in een college Stedenbouwkunde dat dit onderwerp werd besproken, dit was in 2004 vermoed ik. De gastspreker was werkzaam als stedenbouwkundig adviseur bij gemeente Amsterdam en had zich bezig gehouden met de ontwikkeling van IJburg. Daar was heel duidelijk de bedoeling een zo’n hoog mogelijke bezettingsgraad (lees grondopbrengst) om zo veel mogelijk gezinnen te huisvesten. Want het huisvestingsprobleem in Amsterdam is al jaren groot dankzij onder andere de urbanisatie. Wat ik me toen nog niet realiseerde was dat al die rechte lijnen en rechte vlakken van stenen materialen zoals wegen, fietspaden en gevels van veel glas ervoor zorgen dat alle energie wegvloeit. Dat heb ik altijd zo gevoeld, maar kon er niet eerder uitleg aan geven.

Als ik nu wandel in de stad valt het me op dat er nog steeds heel veel gebruik gemaakt wordt van glazen grote puien / gevels en rechte vlakke stenen vlakken zoals wegen en wandelpaden. Waar is de overbrugging tussen de openbare ruimte (trottoir / wandelpad) en de persoonlijke ruimte (huis) gebleven?

Er is in veel gevallen geen voortuin, zelfs geen gevelstrook van 1 stoeptegel breed. Met als resultaat: gesloten ramen. Gordijnen dicht. Met als gevolg dat er geen daglicht binnen komt. En dat is toch de hele reden van glas in je gevel he, daglichttoetreding. Mensen leven op licht, op de zon, het laadt je letterlijk op. Tevens voel je je enigszins onprettig, onveilig wellicht. Dat glas is wel een fysieke scheiding, maar vanwege de transparantie geen psychische afscheiding.

Ik stel voor dat we massaal plantenbakken voor de ramen zetten, zodat er een overgang komt tussen het openbare en jouw prive domein. Je zet er wat groen in, wellicht zelfs eetbaar. WIN-WIN it is.

Afgelopen maand (juni 2020) had ik mezelf een opdracht bezorgd.
Cas heeft een Centrum voor Acupunctuur en Structurele integratie en betrekt daarbij een eigen studio.
Het ontwerpen liep gelijk met het bouwproces. Bovendien bleek dat Cas enorm veel kennis en ervaring heeft met Feng Shui, verbouwen, meubels ontwerpen. Hij is meer een mentor dan een opdrachtgever besefte ik me.

Dubbele baan

Zijn tempo kon ik niet bijbenen, aangezien ik ook fulltime moeder ben van 3 kleine kinderen.
Ik heb slechts een paar bruikbare tips kunnen geven. Onze afspraak bleek niet nodig te zijn.
Dat was toch wel even een domper, er vloeiden tranen.

Van daaruit ontstond een mooi gesprek met Cas.
Ik voelde teleurstelling over mijn carrièrepad, ik ben geen architect geworden. Volgens Cas is een architect een soort van generaal die van bovenaf de scepter zwaait en full focus 24/7 voor een project gaat en alle details bepaald en controleert.

Mijn duurzame aanpak

Mijn aanpak als HomeCoachClub is veel duurzamer gaf hij aan.
Want ik begeleid mensen in hun eigen ontdekkingstocht naar hun TRUE HOME.
Dan gaat het om het proces en niet enkel om het resultaat.

Mijn aanpak is een bewustwordingsproces in plaats van een ontwerpproces. Vandaar ook mijn naam HomeCoachClub.
Ik ben een coach in plaats van een ontwerper.
In tegenstelling tot de werkwijze van een architect, begin ik bij de persoon. Ik kijk in eerste instantie naar JOU, naar jouw energie en behoeften. Door een connectie te maken met het onderbewuste en diegene te gaan laten visualiseren.
Vervolgens analyseer ik de ruimten en de plek. Daarna komt de fase van bedenken, experimenteren en ervaren wat voor jou nodig is en wat werkt.
Op dit moment van het leven.
Met de activiteiten die er nu plaatsvinden.
Met de spullen, budget en tijd die er nu beschikbaar zijn.

De dag hiervoor had ik moeite met het opschrijven van mijn verhaal, nu viel het zo op mijn bordje.
Een groot gevoel van dankbaarheid voor Cas zijn mooie woorden. Hij is zeker een mentor geweest.
Niet op het verwachte gebied van de inhoud, maar op mijn eigen ontwikkelingsproces.
Dit is dus geen mislukte opdracht, maar een CADEAU in het proces van het neerzetten van mijn Homecoachclub.